Biz Türklerin genel huyudur bilmediği işlere balıklama atlamak ve atladığı denizde yüzerken öğrenmeye çalışmak...
Ben de bu geleneği bozmayarak blog oluşturma aşamalarından hiç anlamadan yazmayı sevmem üzere
balıklama atladım bloggera.Mesela şu yeni yazımı yazacağım yeri bile 4.seferde buldum:)
Olsun,yılmak yok.
Şu anda Tea&Pot'un huzurlu ortamında bir yandan dışarıyı seyrederken bir yandan yazımı yazıyorum,ohhh ne keyifli.
Yoldan geçen insanlara bakıyorum da herkes telaşlı telaşlı koşturmada,bir yerlere yetişme derdinde.
Ben de şimdi çıkıyor olsam,hızlı hızlı otobüs durağına gidip otobüse binip, inince de hızlı hızlı evime yürüyeceğim.Tabi hızlı hızlı yürümemin bir amacı var hatta 2 :)yavruşlarıma kavuşabilmek.Çok güzel bir amaç yani...
Ama hem hızlı yürüyüp hem etrafımızın farkında olabilirmiyiz acaba?Sanırım zor olan da bu.Bir yere yetişmek için hızlıca yürürken aynı zamanda geçtiğin yerleri görebilmek,belki de hiç görmediğin şeylerin farkına varabilmek.Hayatı hızlıca yaşarken anların tadına varabilmek ne kadar zor ama ne kadar da önemli.
Ben de başardığımdan değil,ne güzel olur yaşadığımız anın tadını çıkarabilsek diye düşündüğümden yazıyorum bunları,yoksa ben de çoğu zaman hızlıca yürürken kafamda düşünceler,baksam da etrafa.görmüyorum çoğu zaman...
Ama mesela şu an çok mutluyum,yaşadığım anın ne kadar değerli olduğunu düşünüyorum,Bir an önce eve gitmek istesem de çocuklarımın şu anda evde mutlu bir şekilde oynadıklarını biliyorum ve şu ana şükrediyorum...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder